เมื่อฤดูฝนบนสวรรค์นั้นเวียนมาบรรจบอีกครั้ง นั้นก็เป็นช่วงเวลาแห่งความหรรษาของเหล่านางฟ้าเทวาบนสวรรค์ ฤดูกาลละเล่นน้ำฝนอันชุ่มช่ำแสนสนุกสุดจะบรรยาย ได้มีเทวานางฟ้าเหาะออกมาจากวิมานกลีบเมฆ วิเวกฟ้อนรำ ระบำไล่จับกันบนท้องฟ้าอย่างเริงร่าโสพี ท้าวอรชุนเทพบุตรที่จะผุดออกมาเล่นน้ำฝนทรงทราบข่าวว่าเหล่าเทวดานางฟ้าได้ออกมาเฉลิมฉลองกันถ้วนหน้า อรชุนนั้นจึงได้จับเอาพระขรรค์อาวุธคู่กายแล้วเหาะออกไปยังที่ชุมนุมของหมู่เหล่าเทวาด้วยความเพลิดเพลินเกินจะบรรยาย ฝ่ายมณีเมขลานางฟ้าในมหาสมุทรผู้มีหน้าที่ดูแลรักษาความสงบเรียบร้อยในท้องทะเลจึงออกมาครื้นเครงร่วมระเรงกับหมู่เหล่านางฟ้าเทวา มณีเมขลาร่ายรำระบำพร้อมด้วยดวงแก้วมณีสีสดใส เหาะลอยเล่นไปมาอย่างน่าอัศจรรย์ พลันมาถึงรามสูรอสูร ผู้สถิตอยู่ในกลีบเมฆ วิเวกอย่างมีความสุข ด้วยมีอาวุธขวานเพชรคู่กายก้ำกายไร้ซึ่งผู้เทียมทานที่โจษขานไปทั่วทั้งหกชั้นฟ้าลงมาจนถึงเมืองบาดาล ถึงเวลาหรรษาเริงร่าสุขสำราญขุนมารรามสูรจึงเหาะออกมาจากกลีบยเมฆมา วิเวกสะบัดขวานแกว่งไปแกว่งมาส่งแสงซ่าบซ่าหน้าหวาดกลัว ขมุกขมัวมองไปเห็นมณีเมขลาล่อแก้วมณีสีสดใส แวววิไวลอยไปลอยมา นำพามาให้คิดในดวงจิต นิมิตอยากได้แก้วมณีนั้นมาครอบครอง มองไปยังไงก็งดงามจึงได้เผ่นทะยานถือด้ามขวานเหาะเข้าไปหมายจะแย่งชิงแก้วมณีนั้นมาครอง เมื่อบรรดาเหล่านางฟ้าเทวาที่กำลังเริงร่ามองไปเห็นว่ารามสูรที่กำลังเหาะเข้าหามณีเมขลา เหลาเทวาก็พากันหวาดเกรง ด้วยฤทธิ์ทาของขวานฟ้ารามสูร ทุกท่านต่างก็พากับหลบรีบหนีเข้าไปในวิมานกันหมด ฝ่ายรามสูรเห็นมณีเมฆขลาลอยวิเวกเล่นอยู่ จึงได้รีบเหาะตามไป นางเมขลามองเห็นรามสูรเหาะตามมาซึ้งก็ไม่รู้ตัวเลยว่ารามสูรนั้นอยากครองแก้วมณี นางจึงเหาะรีลาล้อเล่นไปมา ทำท่าร่ายรำวนซ้าย วนขวา เลาะเลี้ยวไปมานำพายั่วยวนให้กวนใจ ดวงแก้วมณีสีสดใสส่องแสงวาววับจับตา รามสูรเกิดบรรลัยในใจเดือดดาลจึงพานขว้างออกไป ขวานฟ้านั้นหมุนลอยละลิ่วปลิวลอยพุ่งออกไป แต่ไม่เป็นไปตามใจ ทำให้เมฆขลาหลบได้ทัน รามสูรยิ่งเดือดดาลกันไปใหญ่ แล้วเหาะตามมณีเมขลาไปอย่างใจร้อนรน อยู่ๆได้มีท้าวอรชุนเหาะมาตัดหน้ารามสูร ด้วยความโกรธขัดใจทำให้รามสูรร้องถามออกไป “ตัวมึงนี่ช่างอหังการ อาจหาญเหาะผ่านกูไม่ไว้หน้า มึงมีนามว่าอะไร หารู้ไม่นี่กูรามสูร ตัวกูเป็นดังกองไฟ วันนี้กูจะผลาญไหมให้มึงตาย โทษฐานที่เหาะปาดหน้ากู อรชุนฟังแล้วมืนงงจึงบนไปว่า ตัวกูนี้เหาะผ่านมาทางก้อนเมฆ วิเวกไปเหยียบหัวมึงหรืออย่างไร แม้แต่ทศกัณฐ์มีสิบหน้ายี่สิบมือ กูยังจับมัดไว้ แล้วมึงมีสองมือกะไร หาคิดจะมาสู้กู จากนั้นจึงทำให้ทั้งสองเหาะเข้าต่อสู้กัน สู้กันไปมาได้หลายกระบวนท่า จนนำพาให้อรชุนพลาดท่าเสียหลักคว่ำหน้า รามสูรรีบคว้าขาจับฟาดเหวี่ยงเท้าอรชุนออกไปใส่เข้ากับเหลี่ยมเขาพระสุเมรุ อรชุนสู้ไม่ได้จึงสิ้นใจตายในทันใด จากนั้นจึงทำให้เขาพระสุเมรุทรุดเอียงไปตามกัน ด้วยกำลังฟาดเหวี่ยงของรามสูรก็เกิดเสียงดังอึกกระทึกครึกโครม สั่นสะเทือน กึกก้องไปทั่วทั้งสวรรค์ เหล่าเทวานางฟ้าเทวาบนสวรรค์ก็ตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปตามๆกัน เมื่อรามสูรชนะศึกครั้งนี้แล้วเขาจึงรีบเหาะกลับไปยังวิมานของตน โดยไม่สนใจมณีเมขลาแต่อย่างใด พระอิศวรได้ยินเสียงทราบว่าเขาพระสุเมรุเอียงทรุดลงตรงหน้า ท่านจึงสั่งให้เหล่าเทวา ครุฑ นาค ฤาษี บรรดาผู้มีฤทธิ์ทั้งหลายมาช่วยกันดึงเขาพระสุเมรุขึ้นให้ตั้งตรงดังเดิม